God is dood en de hemel is op aarde.
Ieder die deze mening is toegedaan wil ik adviseren schoenen te kopen voor zijn handen en op zijn kop verder te lopen. De benen naar deze zo aards aandoende hemel uitstrekkend, het hoofd opgeheven naar de hemelse aarde. Zo zie ik deze wereld op zijn kop voor me. En dat waaruit deze filosofie mag ontspruiten is eveneens aards: waar ik graag mag denken gedachten te hebben, denken zij hun gedachten te zijn.
Het moet gezegd dat, als het waar zou zijn, je er vanuit de aard van de zaak niets aan kunt doen. Hiermee is overigens niet alleen de hemel, maar ook de ziel verdwenen. Het komt mij echter eveneens vanuit de aard van de zaak voor dat, vanuit het spontane en toevallige karakter van het verstand én daarmee de gedachten, het moet ontbreken aan logica en coherentie. En dat is zo’n logische gedachte dat bij toeval toch een hemels straaltje moet zijn binnengedrongen.
Het is misschien nog niet zo’n gek idee te lopen op de aarde en op te zien naar de hemel.