Er was eens… een jong en edelmoedig ridder, vertrouwd met zijn fiere ros, bekend om zijn trouw en toewijding. Sacratus was zijn naam. Nu was Sacratus een persoonlijk vriend van de koning, levend in het koninkrijk Veritas, waar hij het beheer had gekregen over alle manschappen. Een grote verantwoordelijkheid. Sacratus kon zijn dagen naar wens inrichten en was werkelijk vrij te gaan en staan waar hij maar wilde. ‘Alles mag, maar niet alles is nuttig‘ had de koning hem toevertrouwd.
Sacratus had echter één probleem: hij had geen idee. Letterlijk. Hij kon niets nieuws verzinnen of oplossingen bedenken voor terugkerende problemen. Sacratus was goed in de praktische uitvoering, maar het denkwerk liet hij liever aan anderen over. Dat was op zich niet zo’n probleem geweest, ten slotte waren er slimme denkers genoeg in Veritas, maar Sacratus had er zèlf last van. Hij wilde graag wat slimmer overkomen. Niet dat er aan zijn autoriteit getwijfeld werd, deze had hij tenslotte direct verleend gekregen via de koning, maar Sacratus wilde laten zien het op eigen kracht ook te kunnen.
Nu was er in het naburig koninkrijk een handig uitvinder welke tevens een sluwe zakenman bleek te zijn: een fortuinlijke combinatie. Deze uitvinder, Mendacem werd hij genoemd, had een ideeënmachine ontworpen welke werkelijk miraculeus goede en toepasselijke ideeën kon ontwerpen. Zijn handelsgeest had hem daarbij op een winstgevend idee gebracht (al ging het gerucht dat deze ook uit de machine voortgekomen zou zijn). Hoe dan ook; Mendacem verkocht ideeën per abonnement. Het reglement schreef voor dat ieder met een abonnement zoveel ideeën mocht komen halen als hij maar wilde; maar alleen voor eigen gebruik. Het credo op het vaandel voor zijn winkeltje was dan ook ‘ideeën – zoveel je aan kan’.
De ideeënmachine had twee manieren om een idee te produceren. De eerste manier was om de machine een toevallig idee te laten ontwikkelen. De tweede was om een specifiek probleem op een stukje perkament te schrijven zodat Mendacem deze kon invoeren. Hoe Mendacem dat deed was gehuld in mysterie en is tot op de dag van vandaag geheim gebleven.
Één van de eerste problemen die de machine wist op te lossen was het probleem van Mendacem met betrekking tot distributie: hoe moest de vraag bij Mendacem komen en het idee bij de abonnee, zonder dat tijd en afstand een probleem zou worden. Mendacem wilde namelijk niet alleen zijn directe buren tot abonnee, maar iedereen in de wijde omtrek (zodat er meer dukaten verdiend konden worden). Dit was het idee wat Mendacem ontving:
Idee #IV
Het snelst te zijn
Is reizen in rechte lijn
Dit kan via de lucht
Neem een duivenvlucht
– Age si quid agis –
Mendacem, die direct de waarde van het systeem in zag, noemde de duiven die hij trainde ‘postduiven’ en het distributiesysteem ‘de wolk‘. Ten eerste vanwege de grote hoeveelheid duiven die hij gebruikte, ten tweede omdat het mooi verwees naar het reizen via de lucht. Mendacem was er klaar voor.
Nu was de dag dat Sacratus hoorde van de ideeënmachine, de dag dat hij een abonnement afsloot. Het zou dè oplossing van zijn probleem betekenen! En dat was ook zo. Het was zelfs een zodanig succes dat mensen bij hem kwamen voor advies. En alhoewel de ideeën alleen voor eigen gebruik waren, kon Sacratus de verleiding niet weerstaan hiervan uit te delen. Eerst aan wat familie en vrienden, maar al snel kwamen ook zijn manschappen voor verse en vernuftige ideeën.
Een idee wat hij bijvoorbeeld met zijn familie deelde was een toevallig idee, welke hij op een loos momentje voor de grap had opgevraagd. Dit was het idee dat binnenkwam:
Idee #XXVIII
Een kind zou je kunnen zien als een soort mens, ook al hebben ze een raar klein lichaampje met daarop een buitenproportioneel groot hoofd, snot uit de neus en kwijl langs de mondhoeken. Je zou eens kunnen proberen met ze te praten.
– Alia tempora, alii mores –
Sacratus, die nooit veel aandacht had besteed aan die kleine wezens, zag, toen hij er op ging letten en hoe subtiel soms ook, daadwerkelijk menselijke trekken. Tot zijn verbazing bleken deze kleine ‘mensen’ hem niet opzettelijk te hinderen en te irriteren, maar juist verlegen te zijn om wat vriendelijkheid en aandacht! Een revolutionair idee welke leidde tot grote veranderingen binnen het koninkrijk.
Mendacem vernam al snel dat zijn ideeën verspreid werden op een manier die inging tegen de voorschriften. De plaatselijke krant de ‘Verbum Pustula’, die er ook lucht van had gekregen, plaatste een interview met hem. ‘Mendacum ziet delen als iets positiefs‘ was de kop. In het stuk kwam naar voren dat het delen inderdaad ingaat tegen de voorschriften. Mendacum – overtuigd van het succes van zijn machine – gaf echter aan dat hij, zolang het niet uit de hand loopt, het delen toejuicht omdat alleen maar meer mensen zullen gaan verlangen naar zijn ideeën en op termijn een abonnement willen.
Sacratus, die het stuk de volgende morgen had gelezen, slaakte een zucht van verlichting. Nu was het delen van de ideeën – min of meer – legaal geworden. Hij had al gedacht dat het prima paste bij het koninkrijk om alles wat je hebt te delen, dit was een mooie bevestiging! Sacratus liet die dag vol trots het vaandel van het koninkrijk eens extra zichtbaar wapperen tijdens zijn dagelijkse ronde: ‘Veritas‘. Het was hem gelukt. De koning was helaas niet aanwezig om het schouwspel aan te zien.
.
Sacratus – Geheiligd | Veritas – Waarheid | Mendacem – Leugenaar | Verbum Pustula – Woordpuist | Age si quid agis – Als je iets doet, doe het dan goed | Alia tempora, alii mores – Andere tijden, andere gebruiken