Εργαστείτε την καλύτερη φροντίδα;

Δύο φορές αυτή την εβδομάδα ακούστηκε από διαφορετικές πλευρές: "Η εργασία είναι η καλύτερη φροντίδα".

Ο Florijn, πρώην δημοτικός σύμβουλος του Ρότερνταμ, λέγεται ότι ήταν ένας από τους πρώτους που διατύπωσε αυτό το δόγμα. Δεν συμφωνώ με αυτό και φαίνεται ότι υπάρχουν πολλές κοινωνικές τάσεις που παίζουν κάτω από την επιφάνεια και προκαλούν μια τέτοια δήλωση. Συγκεκριμένα:

• Η οικονομική αξία ενός ανθρώπου ίση με την εγγενή αξία ενός ανθρώπου

Η καλύτερη φροντίδα λοιπόν είναι να δώσουμε σε κάποιον την οικονομική του αξία (πίσω), χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη την αξία που έχει ήδη το άτομο (αλλά δεν γνωρίζει;). Είναι πραγματικά αυτή η καλύτερη φροντίδα; Αυτό που μάλλον εννοείται είναι ότι η εργασία μπορεί να έχει νόημα. Αλλά αυτός είναι ο κόσμος που αναποδογυρίζει: η καλύτερη φροντίδα είναι η ουσιαστική φροντίδα, μέρος της οποίας μπορεί να είναι η εργασία. Ακόμη και με την εργασία, η ζωή μπορεί να βιωθεί ως ανούσια. Αυτό με φέρνει στο επόμενο σημείο,

• Η εργασία με το σχετικό εισόδημα και το κύρος ως αντιπροσώπευση της μια ζωή με νόημα

Μια ζωή με νόημα είναι μια ζωή με αρκετά χρήματα και κοινωνική θέση. Η εργασία δίνει σκοπό, το εισόδημα μέσο. Με αυτόν τον στόχο και αυτούς τους πόρους, μπορεί κανείς να ανέβει από ένα χαμηλό κοινωνικό επίπεδο σε ένα υψηλότερο. Και αυτό είναι που κάνει τη ζωή - με τους σημερινούς όρους - να έχει νόημα. πρόταση (από μια κοινωνική ταυτότητα). Ταιριάζει με την "κοινωνία της συμμετοχής" και την έμφαση στην "αυτοδυναμία". Αποκαλύπτει τον απρόσωπο και ατομικιστικό χαρακτήρα του πολιτισμού μας. Αυτό εγείρει το ακόλουθο ερώτημα σχετικά με το τι σημαίνει στην πραγματικότητα η φράση "η εργασία είναι η καλύτερη φροντίδα" σε αυτό το πλαίσιο. φροντίδα.

• Επαναπροσδιορισμένη φροντίδα

Συνήθως, με τον όρο "φροντίδα" εννοούμε το ενδιαφέρον για την ψυχολογική ή σωματική ευημερία κάποιου και τις σχετικές δραστηριότητες για τη βελτίωσή της. Αλλά τώρα φαίνεται να σημαίνει "να μπορεί κανείς να σταθεί στα πόδια του πιο γρήγορα". Είναι η πολιτική ατζέντα Από την αποζημίωση στη συμμετοχή", που φαίνεται να φωνάζει εδώ. Είναι η έμφαση στην αυτοδυναμία, την απόδοση και τους προϋπολογισμούς. Δεν είναι πλέον το πραγματικό περιεχόμενο της φροντίδας που έχει σημασία, αλλά το αποτέλεσμα, το "προϊόν". Και αυτό το προϊόν είναι το άτομο με το δικό του σπίτι και το δικό του εισόδημα. Είναι πραγματικά αυτή η καλύτερη φροντίδα; Αυτό δεν μπορεί παρά να σχετίζεται με μια άλλη κοινωνική τάση που εκδηλώνεται όλο και πιο έντονα μετά τον Διαφωτισμό:

• Η εξαφάνιση των υπαρξιακών πλαισίων νοήματος

Νομίζω ότι, κατόπιν έρευνας, εννοούν ότι η δημιουργία νοήματος είναι η καλύτερη φροντίδα. Αυτό είναι σύμφωνο με τις αρχές των θεραπειών της Frankl και τις εμπειρίες του ως επιζώντος του Auchwich- την αντιμετώπιση των εμπειριών της απώλειας, της έλλειψης ελπίδας και μελλοντικών προοπτικών, της προσωπικής ευθύνης και των επιλογών. Υπό αυτή την έννοια, η εργασία μπορεί να αποτελεί μέρος ενός πλαισίου νοήματος, αλλά δεν συμπίπτει με αυτό.

Το νόημα στην κοινωνική εργασία, συμπεριλαμβανομένων των σημαντικών ζητημάτων ζωής και πίστης, φαίνεται να παραμελείται. Δεν φαίνεται να επιτρέπεται αυτή τη στιγμή, ειδικά αν παραπέμπει σε οποιαδήποτε μορφή θρησκείας. Σίγουρα δεν είναι της μόδας. Εργασία; ναι, αυτό ταιριάζει καλύτερα. Υπάρχει κοινωνική και πολιτική υποστήριξη γι' αυτό. Είναι "ουδέτερη" και δεν "μολύνεται" από (οπισθοδρομικές) ιδεολογίες. Η εργασία κάνει καλό σε όλους. Αυτό είναι που κάνει την εργασία ουσιαστική.

Αλλά ακόμη και ένα τέτοιο δόγμα δεν είναι ουδέτερο- υπάρχει ένας κόσμος (κοινωνία) πίσω από αυτό. Όσον αφορά εμένα: η εργασία μπορεί να δώσει νόημα. Και εννοώντας, ναι, αυτή είναι η καλύτερη φροντίδα.