Onderweg van werk naar huis viel mij onderstaande gedachte binnen naar aanleiding van een overleg die middag. Geschreven met een knipoog natuurlijk. En om mij een klein beetje te verschonen van mijn wat pessimistische inbreng, alhoewel ik natuurlijk volledig gelijk had. 😉
Er zijn optimisten en er zijn pessimisten, zo is ons verteld. In de praktijk blijkt dit nogal situatie afhankelijk gebleken. Zo kan de grootste pessimist een nogal optimistische visie over zijn maandsalaris hanteren, en er achter komen dat de maand langer duurt dan gedacht. En kan de grootste optimist een nogal pessimistisch toekomstbeeld over het samenzijn met zijn vrouw vormen, die hij in eerste instantie toch eeuwige trouw had gezworen.
Toch is het beter een optimist te zijn dan een pessimist. Alhoewel de pessimist de realist zal blijken te zijn, omdat zijn gelijk de toets der tijd meestal zal doorstaan, heeft hij toch de zwaarte van deze kennis als een last met zich mee te dragen. Dat, terwijl de werkelijkheid zich aan beiden in gelijke mate zal opdringen. En als die werkelijkheid dan pessimistischer blijkt te zijn dan de optimist zich gerealiseerd had, omkleurt hij dit met zijn positivistische onwetendheid. Waar de pessimist zich bedruipt van zijn eigen gelijk en een verder toekomst scenario zich somber samentrekkend voor zijn ogen begint af te tekenen…