Liever te falen

Ik sta op glas
Het mocht eens breken
Duizend stukken
Mijn gebreken

In de pas
Zoals het moet
Niet rennen, dansen
Verstandig is goed

Ik zie er doorheen
Eronder de zee
Niet strand maar stroming
Neemt mijn blik mee

Een kolkend gemeen
Als zeemansgraf
Ik aanschouw het
Angstig en laf

Dan kijk ik op
En zie de Ander
Ga door de grond
En verander

Ik sta op gras
Stevig gegrond
Geen stukwerk
De cirkel is rond