Poëzie
Een godloos universum
Boosaardig nageslacht
Wat niet kan
Naakte waarheid
Innerlijk ontbloot
Naakte waarheid
In barensnood
Zoekt zijn uitweg
Maakt zich groot
Wil zichtbaar zijn
En al haar kroost
In mij misplaatst
Als valse noot
Leven zichtbaar
Maar ik dood
Stop het weg
Tot het dooft
Smeulende resten
God zij geloofd
Ik ben God niet
U was al daar
Er mogen zijn
Uitgewist
Geen afscheid
Ontkomen
Als een redder
En mijn onvermogen
Dat ik van je hou
Ode aan leven
Liefde: spreken
Liefde: luisteren
Ongehoord
Wij
Dansen
Missen
Oorspronkelijk leven
10 woorden
Wat men noemt verdriet
Over generaties
Enkele woorden over hoe er door generaties heen thema’s kunnen spelen en over het verlangen dat te doorbreken.
Voelen dat je leeft
Ik hik een schaterlach
Over leven
Gebed van een roofdier
Dat de jacht mij mag verblijden,
inspanning haar vrucht zal werpen.
Ik mij niet verlustig in de roof,
zodat het mij niets zal ontnemen.
Dat jachtlust mij niet op zal jagen,
waardoor ik ten prooi zal vallen.
Als gevolg van toewijding de buit,
geen begerigheid ten grondslag.
Dat niet het opjagen van prooi
maar de vangst mijn honger stilt.
Uitziend naar een volle maag,
het doden geen verlangen.
Rustig en gelukkig leven
Ik was wat aan het lezen in ‘Gedachten’ van Blaise Pascal en kreeg een ingeving voor een versje. Het past wel zo bij het begin van een nieuw jaar.