Over leven

Het leven ademt
In en uit, in, uit
Evenwichtige cadans

Zo is het begonnen
Een ademzucht in klei

Ik ben en adem in
en in, en in
Tuimel uit balans

Zo is het begonnen
Het voert me weg van mij

Onverbiddelijk verder
zoals het betaamt
Tot ik haast explodeer

Zo is het begonnen
Herken mijzelf niet meer

Een levensgrote
En vernietigende kracht
Adem ik onbeheerst uit

Zo is het begonnen
Als ontstekend zeer

De zon komt op
en gaat weer onder
Evenwichtige cadans

Zo is het begonnen
Leven brengend licht

Ik kom wel op
Maar ga ten onder
Tuimel uit balans

Zoals het is begonnen
Is waar hoop zich richt

Een gedicht over wanhoop, in de put zitten en over-leven. En hoop. Al is het maar een sprankje.