Vaderschap

Laatst viel mij een belangrijke gedachte te binnen. En dat is dat als je vader of moeder bent, niemand dat kan overnemen. Je blijft het altijd. Bij dood, scheiding, ruzie of blijdschap: niemand kan het vervangen. Zelfs als er een andere opvoeder is, ben jij in de unieke positie van vaderschap (of moederschap).

Dat geeft een diepe waarde aan je bestaan. Je bestaat niet slechts voor jezelf, maar bestaat in relatie. En in die relatie ben je uniek en onvervangbaar. Het geldt ook voor andere familierelaties, maar andere rollen kunnen gedeeld zijn. Ouderschap niet; er is 1 vader, 1 moeder. 

Het doet er dus toe dat je vader bent, moeder bent. Het geeft ook verantwoordelijkheid; wees vader en moeder ten volle. Niemand anders dan jij kan die vader of moeder zijn.

Kinderherinneringen

Als kinderen opgroeien zullen ze zich van de keuken weinig anders kunnen herinneren dan de gerechten die het voortbracht. En hoe zij daaraan hebben deelgenomen. De liedjes die er gezongen werden, lachsalvo’s die er klonken. Ze zullen zich de sfeer herinneren. Misschien de lichtinval en de favoriete verstopplekjes.

Maar of de keuken afgeleefd of nieuw is, daarnaar zullen ze slechts kunnen gissen. Het is dan ook beter te investeren in samen koken en gezellig eten, dan te investeren in de nieuwste keuken. Het is beter te leven in relatie dan in het idee dat mooie spullen belangrijk(er) zijn. En ik geef toe: onze keuken is aan vervanging toe. En ik geef ook toe: ik maak (veel) fouten als vader. Maar laat dat mijn focus blijven: relatie en beleving boven al het andere. Naar het beeld van de hemelse vader die alles gaf om in relatie te komen met mij.